Een lied waarin legendarische plaatsen zoals 't Nottenkampken, 't Leemgat en de Huntense Boom uit de buurtschappen Wals, Wieken en Milt worden genoemd. Plaatsen, die je als ingezetene of ex-ingezetene moet kennen en je het gevoel geven van saamhorigheid. Juist deze saamhorigheid is zo belangrijk in deze buurtschappen. Saamhorigheid, die terugkomt in ons dagelijks leven, maar ook bij de viering van de jaarlijkse kermis en het gezamenlijk zingen van ons volkslied. Saamhorigheid, die je ook terugvindt in het devies van het Schuttersgilde: "Broederschap, trouw en dienstbaarheid".
In 1982 nam Tonny Freriks het initiatief om een volkslied te schrijven. De toenmalige band "Sound Selection" heeft dit nummer uitgebracht en het op plaat gezet. Vanaf dat moment stonden de drie buurtschappen definitief op de kaart.
Refrein:
Der is gin mooier platske in de Achterhoek, dan woar ow wiegsken het gestoan
Woar i'j as jungske vrogger heb gespuld en noar de kermis bunt gegoan
Moar al is die tied allang veurbi'j en het de Achterhoek heel vul wei
Toch hol ik heel diep, joa heel diep in mien hart 'n platske veur dit Wieken vri'j.
Ken i'j nog de plaats woar i'j bunt geboren, wej dan nog 't verschil tussen weit en ander koren
Ken i'j nog 't Lengel en 't Hameland, wej i'j 't Nottenkampken en 't olde Klumpand
Joa dat was beste grond woar toen mien wiegsken stond.
Ging i'j noar 't Broek um 'n haas of knien te strikken of maakte i'j doar in 't Leemgat de eksters aan 't schrikken
Hei ok nog gescharreld an de Huntense boom, bi'j die mooie graves met water, blank en schoon
Joa dat was beste grond woar toen mien wiegsken stond.
D'r zunt zo van die namen die i'j niet kunt vergeten, heb i'j wel es op de Hoge Rokken gezeten
Of kek i'j vanuut de tent noar de Eikelenboom, via 't Veld noar De Lander schaatsen, oh wat was dat schoon
Joa dat was beste grond woar toen mien wiegsken stond.
Was i'j noar Gendringen um wat grei te halen, 't peerdstug te maken of de rog te loaten malen
Lag i'j ooit langs de Engelaaksche graaf, met ow eerste deerntje en bleef i'j toen ook braaf
Joa dat was beste grond woar toen mien wiegsken stond.
Was i'j steeds gelukkig en tevrejen, heurde i'j de haan op de Wals steeds krejen
Werden dan de poggen van de buurman wild, dat was niet arg want dat kan allemoal op de Milt
Joa dat was beste grond woar toen mien wiegsken stond.
Die tieje zun veranderd mor de naam is gebleven, al zun in Wieken ook vul boederi'jen afgeschreven
Stoan der now eapels op 't Biermanshof, vilt de Holteren Klink zu ut mekar tot stof
Joa dat was beste grond woar toen mien wiegsken stond.